Dârul Harb FetvalarıMuamelât

Dâru’l-harbe Dâir Mes’elelerde Esahh olan Hükümler -2

        Süâl: el-Fıkhü’l-İslâmî’de, fâiz alınan kimsenin kâfir veyâhūd müslim bir harbî olmasına binâ’en teşekkül eden dâru’l-harbde fâiz almak mevzû’unda esahh olan hüküm hangisidir ve hangi imâma âiddir?

       Cevâb: el-Fıkhü’l-İslâmî’de, fâiz alınan kimsenin kâfir veyâhūd müslim bir harbî olmasına binâ’en teşekkül eden dâru’l-harbde fâiz almak mevzû’unda esahh olan İmâm Ebû Hanîfe hazretlerinin -Aleyhi’r-rahme- :

       1- Akdin/muâmelenin yapıldığı mahallin dâru’l-harb hudûdları dâhilinde olması.

       2- Müslimin, dâru’l-harbe, dâru’l-harb reîsinin izniyle/pasaport-vize ile girmiş olması veyâhūd dâru’l-harb tebeâsından olması.

       3- Müslimin akid/muâmele yapdığı kimsenin harbî [Dâru’l-harb tâbi’i [2] olan (kâfir veyâhūd müslim) kimse] olması.

       4- Müslimin, harbî ile yapdığı akdin/muâmelenin her hangi bir cebir, aldatma, yalan, hîle olmaksızın, tamâmen harbînin rızâ’sıyle tehakkuk etmesi.

       5- Müslimin, harbî ile yapdığı akidden/muâmeleden mutlak kârlı çıkması.

       Şekillerindeki şartlara istinâd edilerek alınan (veyâhūd verilen) her nev’ fâiz halâl olmakla birlikde fâiz akdi/muâmelesi yapılan kimsenin müslim bir harbî olması keyfiyyetinde, işbu kimseden fâiz almak yalnız tenzîhen mekrūh olur, şeklindeki hükmüdür.

       3 numaralı şartda mezkûr “Harbî” kimsenin, İmâm Muhammed eş-Şeybânî hazretlerinin -Aleyhi’r-rahme- verdiği hatâ’lı hükmün hilâfına, mezkûr 5 şarta istinâd edilerek yapılan akidlerin/muâmelelerin netîcesinde elde edilen emvâlin câiz/halâl olmaları için kâfir olması şart değildir.

       Fî’l-hakîka lâ-ale’t-tâyîn bir kimsenin mâlının masūn olması veyâhūd olmaması mes’elesinde kabûlü sahîh olan sâde hukūkî statüdür. [3]

       Zîrâ, müste’min bir zimmînin, harbî bir müslim ile yapdığı, her hangi bir cebir, aldatma, yalan,hîle nâ-bûd fâsid bir akdin/muâmelenin netîcesinde elde etdiği mâlı dâru’l-İslâma getirmesi hâlinde, ehlü’d-dâru’l-İslâmdan olmamasından ötürü işbu müslim ile dâru’l-İslâmın beyninde hukûkî bir bağın bulunmaması esbâb-ı mûcibesiyle hukûken, zimmî ile harbînin arasında cereyân eden vak’âya binâ’en vücûda gelen dâvâya kâdînın bakmak salâhiyyetine bile mâlik olmaması sebebiyle işbu mâlın iâdesi mümkin olmamakla birlikde zimmînin ehl-i îmân olmaması hasebiyle diyâneten mes’ûl tutulup, günâh işlediğine hüküm edilmesi mevzû’-ı bahis değildir!

D İ P   N O T L A R

[1]       Fâsid akidler/muâmeleler netîcesinde elde edilen her nev’ mâl fâizdir.

[2]       ” Tâbi’ ” günümüz gayr-i şer’î hukūk literatüründe “Vatandaş” olarak geçmekdedir.

[3]       Lâ-ale’t-tâyîn bir zimmî, (Hâl-i hâzırda 1 dâru’l-İslâm bile olmaması hasebiyle zimmî statüsünde olan hîçbir kimse yokdur) ehlü’d-dâru’l-İslâmdan olduğundan, hukūken, sâde şerîat-ı Muhammediyye’ye binâ’en vücûda gelen cân ve mâl emniyyetine mâlik olması esbâb-ı mûcibesiyle -kâfir olmasına rağmen- harbî müslimden kat’iyyen fâikdir!

CEMÂL ÜNAL

İslâm Devletler Huḳūḳu

İlgili Makaleler

Bir Yorum

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu